Hier zie je hem klaar staan om naar boven te worden gehesen.
Al spelende en draaiende gaat hij helemaal tot in de nok van het gebouw. Weer eens wat anders.
Hier zie je een van de dames. In en onder de hoepel beweegt ze op de klanken van de muziek. Ze was wel extra gezekerd. Dat zul je wel begrijpen. Het was echter maar een dun stalen koordje.
Deze bovenstaande foto spreekt voor zich. Toen wij hier van hoorden wilden wij ons hier ook laten vereeuwigen. Doen ze niet zomaar. Staat wel een vergoeding tegenover. In de week dat wij allebei elders waren is het deel met onze namen geplaatst. Op dat moment konden we dus geen gebruik maken van de uitnodiging. Afgelopen weekend was het prachtig weer. Op zoek naar onze namen.
Dit is het deel van de muur dat al gevuld is. Nog genoeg ruimte voor meer zo te zien.
Het was even zoeken, maar we hebben onze naam gevonden. 
In de haven bij Darling Harbour is het Australia National Maritime Museum. Daar zijn we zaterdag 18 juni geweest. In de haven lag de replica van de Duyfken. The Little Dove zoals ze hier zeggen. Als Nederlander moet je natuurlijk wel even aan boord gaan.
Het bord bij het aan boord gaan.
Hier het ruim met op de grond de originele stenen van 400 jaar geleden. Deze gingen mee als ballast en om later als bouwmateriaal te gebruiken.
Op de kaart hierboven is de route te zien die toen gevaren is. 
Het walvissenseizoen is weer aangebroken. Hier gelukkig niet om op te jagen, maar te spotten.
Deze heuvel is een van de toeristische trekpleisters. Deze is bijna 6 meter hoog. De gids gaf de tip: fotografeer er iemand bij, dan is de grootte van de heuvel goed te zien. Deze heuvel wordt niet meer bewoond.
Hier nog even die zelfde heuvel maar dan op een afstandje. 
Het reisgezelschap van die dag was niet zo groot en veelal ouderen. Zelfs pootjebaden deden ze niet. Het was heerlijk verfrissend. Achteraf ontdekte ik dat het ook geweldig goed voor je huid zal zijn. Mijn huid voldoende na die tijd erg zacht aan.
Terwijl wij in het water zaten gleed deze dame of heer het water in. Ik kan even niet vinden wat het is en hoe die heet. We hoefden niet bang te zijn vertelde de gids (achteraan op de foto). Het is een planteneter. Of heeft hij ons dat wijs gemaakt!
Na de frisse duik ging ook hij lekker in de zon zitten drogen en opwarmen. Je kon hem op zo'n halve meter naderen.
Waarom? Te koud, te veel stroming door de waterval.
Nee. Krokodillen. De zoet en zoutwaterkrokodillen rukken op tot deze waterpartijen. Het watergebied is zorgvuldig afgesloten door een stevig hekwerk.
Deze waterval blijft het hele jaar. In warme droge tijden stroomt die iets minder, maar hij komt nooit droog te staan. Het linker stroompje (valt weg achter mij hoed, maar is op de foto hierboven wel te zien) komt wel droog te staan. De watertoevoer is enkel regenwater dat door de zandsteenrotsen zakt.
Op deze foto zie je het beroemde strand van Bondi Beach. Het water op de achtergrond gaat verder de binnenstad in.
Hier is dan de foto van de slang. In de winkelstraat van Darwin stond een man die enkele slangen bij zich had, waaronder deze blackheadpython. Helaas is de zwarte kop op de foto niet te zien. Op het filmpje wel, maar het lukt me niet om dat op de blog te zetten. De slang was ongeveer anderhalve meter lang en zou volgens de eigenaar ruim 4 kilo wegen. Hij voelde (natuurlijk) koud aan. De huid was opvallend zacht. Het was helemaal niet griezelig. Ik had hem nog wel veel langer vast willen houden.
Op mijn wandeling vanmorgen met Flodder zag ik deze kerstster. Wel wat anders dan een plantje in de pot op de kersttafel. Zo prachtig rood in de zon. Links en rechts van de voordeur zo'n grote struik. Achter de struik een mandarijnboom. Bijna rijp om te plukken. Sommige hebben nog deels een groene schil aan de onderkant. Dat er nog zoveel aanzitten! Over veel bomen zie je netten. Om te voorkomen dat de papegaaien ze aanvreten.
Aan het eind van de sunset-cruise zagen we dit voorbij komen. Het was een Cattle boat.
Een van de grote trekpleisters is natuurlijk het Opera House. De verschillende zeilen van het dak worden constant belicht met de meest fantastische figuren en taferelen. Alleen hier kun je al wel een uur zitten om alles te bekijken. Veel mensen zaten dan ook op de verschillende verwarmde terrassen. Hapje en drankje erbij. Wat wil je nog meer. (vergroot bovenstaande foto even, 2 keer als je kunt)
Tegenover het station van Circulair Quay staat een oud koloniaal pand. Het Customs House. Vroeger stond dit gebouw direct aan het water. Leuk om hier bij te noemen: Rondom Circulair Quay worden de verschillende oude kustlijnen nog met koperen cirkels op de grond aangegeven.
Dit gebouw, bestaande uit zandsteen, werd op verschillende manieren belicht. Ook in 3D. Niet alleen in verschillende kleuren, je zag ook luiken open en dicht gaan, het gebouw vulde zich met water waarna het daarna weer leegstroomde, het gebouw haalde adem, het gebouw brokkelde af, ging heen en weer. Met een simpele foto is het niet weer te geven.
Kijk ook maar op You Tube. Daar staan al filmpje van voorgaande jaren. Zal ook wel snel iets verschijnen van dit jaar. Een anders kijk bij vididsydney.com Eventueel afbeeldingen aanklikken. Schitterende foto's. 
