Admiralty House

Toen we tijdens Australia Day naar de boten stonden te kijken hoorde ik bij de mensen naast me wel de naam Julia Gillard vallen (de prime minister). 'Of ze ook stond te kijken':  hoorde ik ze zeggen. Ik heb er verder geen aandacht aan geschonken.
Aan de overkant zag ik wel dit geweldige huis. Even op de foto zetten en later op de blog zetten was mijn gedachte.

Nu ik de foto van het huis dus heb geplaatst wilde ik wel iets meer over dit huis weten. Via google maps vond ik de naam van het huis. Daarna verder gezocht. En wat blijkt: Het is de Sydney residentie van Julia Gillard. Ze had er dus wel kunnen zijn.
Het huis is gebouwd in 1842/1843 door kolonel Gibbes.
In 1885 is het huis gekocht voor de admiraal van de marine. Vandaar dus de naam Admiralty House. Voorheen heette het Wotonga.
Van 1913 tot 1930 was het de residentie van de Gouverneur Generaal. Daarna ging de Gouverneur richting Canberra (de hoofdstad van Australië).
In 1936 werd het huis weer als Sydney residentie in gebruik genomen.
Dus als J Gillard in Sydney is, verblijft ze daar. Ook hoge buitenlandse gasten verblijven hier. Leden van het koninklijk huis, presidenten en de paus waren er al te gast.

De afsluiting van de dag

Aan het eind van Australian Day was er natuurlijk vuurwerk. Wij zijn naar die in Darling Harbour geweest. De meest logische toegangswegen en paden waren allemaal afgesloten. We moesten een eind omlopen om er te komen. Net optijd waren we bij de Pyrmont Bridge. We stonden niet (bijna)vooraan. We konden dus niet zien wat er zich op het water afspeelde. Desondanks was er genoeg te zien en te horen. Muziek, laser en vuurwerk vormden samen een mooie show. Hier maar een kleine impressie. Op YouTube zullen wel meer en betere beelden staan.

De deelnemers (1)

Australian Day, een dag als Koninginnedag. Overal is van alles te doen. Een jaarlijks terugkomende happening is hier de veerbotenrace. (Dit en de drie volgende berichten horen bij elkaar.)
Het vertrekpunt is Sharke Island, een klein eilandje in Port Jackson. Ik zal kijken of ik het als locatie kan aangeven. Het eindpunt is iets verder dan de Harbour Bridge.

Hier de vier deelnemende boten. Allemaal rijkelijk voorzien van materiaal van de sponsor.

Er was een mogelijk om als passagier de race mee te maken.

Voordat ze richting het vertrekpunt gingen moesten ze eerst naar Circular Quay om hun passagiers op te halen.

Heel veel boten (2)

Voordat de botenrace begint varen heel veel schepen, boten en bootjes ook richting Sharke Island. Zodra de race begonnen is mag alles de veerboten volgen. Later op de dag is er nog een officiële vlootschouw voor de Tall Ships.

Daar zullen deze twee oudjes waarschijnlijk wel aan meedoen.

De meeste boten zijn rijkelijk versierd met de Australische vlaggen en kleuren.

Deze grote jongen van P&O deed niet mee met de race, maar had wel een mooie plek om alles goed te kunnen bekijken.

Even nog wat anders: Tijdens de jaarwisseling lag er ook een gigantische groot cruiseschip op ongeveer dezelfde plek. Niet van P&O overigens. Het belemmerde voor een heleboel mensen het uitzicht op de brug. 'They were not amused' lazen we later in de krant. Terecht natuurlijk.

Aanvang veerboten race (3)

De blusboot van de havendienst ging vooraf aan de veerboten. Spoedig daarna zou de race beginnen.

Massa's water spoot de boot omhoog. Door de harde wind waaide de nevel heel erg naar links, voor de kijkers rechts (zeggen ze dan altijd op tv). Gelukkig stonden daar geen mensen.
Ik begon hem ondertussen al wel een beetje te knijpen. Al was ik niet de enige. Wij stonden voor het
Opera House. Aan de waterkant.

Zou de boot dezelfde koers houden, dan ......................................

Maar gelukkig. Na verloop van tijd nam de kracht van de straal af en de boot ging iets meer richting de andere oever.
De boot was op een gegeven moment helemaal in zijn eigen nevel gehuld.

De race (4)

In de verte zagen we de veerboten aankomen. Van die afstand was nog moeilijk te zien wie de leiding had.

Het leek erop dat de twee 'blauwe' zouden strijden voor de eer.

Maar dat duurde maar even, een van de rode ( de CHARLOTTE) zette alle 'zeilen' bij en nam al snel de leiding.

Achter de veerboten volgde een lange stoet van alles wat varen kon.

Zelfs Pakjesboot 14 uit Spanje. Het stoombootje ploegde dapper achter de rest aan.

De mensen die op dat moment de Bridge Climb deden hadden een schitterende kijk op het hele spektakel.

Australian Day

Vandaag, zaterdag 26 januari is het Australian Day. Een nationale feestdag. De dag waarop de Engelse kapitein Arthur Phillip in 1788 de kolonie NSW opeiste.  Een dag die met allerlei activiteiten gepaard gaat. We zijn voor ons doen al vroeg met de bus richtig de city gegaan. Bij het uitstappen liepen we direct al tegen deze plaquette aan.

De beste man was een paar dagen eerder met zijn vloot (11 schepen) bij Botany Bay geweest. De plek waar zijn voorganger, James Cook in 1770 al aan wal was gegaan. Phillip vond de plek echter niet geschikt om te blijven en trok enkele kilometers noordelijker om zich vervolgens in het huidige Sydney te settelen. Om precies te zijn hier aan de voet van de Harbour Bridge, The Rocks.

Vandaag een bijzonder moment. Voor het eerst wappert op Australian Day de Australische en Aboriginal vlag.

   

Krantenartikel

Aboriginal flag raised on Harbour Bridge  

For the first time, the Aboriginal and Australian flags have flown together atop the Harbour Bridge.

THE Sydney Harbour Bridge has become a symbol to the nation's indigenous population on Australia Day, 225 years after the First Fleet arrived.

For the first time, the Aboriginal and Australian Flags have flown together atop the bridge on the day of the nation's founding.

Tijd om bij te komen

Op de tocht richting het vaste land namen we even tijd voor onszelf. Genieten van het uitzicht en een verkoelend drankje erbij. Een geweldige dag.

Vanmiddag ben ik weer even bezig geweest om berichten van de blog op een USB-stick te zetten. Heel 2010 is klaar en de helft van 2011. Wanneer je deze oude berichten voorbij ziet gaan, hebben we toch al heel wat gezien en meegemaakt.

Naar het rif

Op de tweede dag van ons verblijf in Cairns zouden we gaan duiken. En dan zie je weer het gemak van onze moderne tijd. Ruim voor vertrek hadden we al verschillende sites bekeken. Zoveel mogelijkheden. We hebben uiteindelijk gekozen voor een tocht waarbij we met de boot drie verschillende duikplekken zouden aandoen. En ook belangrijk voor ons, een niet te grote groep. Je kon b.v. ook naar een eiland en van daaruit wat ondernemen of naar een zogenaamd drijvend eiland op zee.

Hier het achterdek van de boot. Op de plek aangekomen zouden ze dit deel laten zakken om makkelijk in en uit het water te komen.

Tijdens de tocht richting de eerste duikplek kregen we de eerste instructie en moesten we nodige papieren invullen. Het was ruim een uur varen voor we er waren.

Hier even een deel van de duikuitrusting. Hier niet te zien, maar we kregen ook allemaal een pak aan. Niet zo'n dik duikpak voor de kou, maar een dun floddertje van lycra. Dit was om je te beschermen tegen de box jellyfish ook wel stinger genoemd.

Op de route naar 'onze' eerste duikplek zagen we de drijvende eilanden liggen. Hier wordt je dan in de loop van de morgen naartoe gebracht. Je blijft dan de hele dag rondom dit gebeuren.

Bij het rif

Op de duikplek aangekomen werden de verschillende groepen een voor een te water gelaten. Eerst de geoefende duikers die in het bezit waren van de nodige brevetten. Deze gingen ook wel onder begeleiding van een gids. Op een lijst werd bijgehouden wie er te water ging. Welke groep, hoeveel personen. Deze groep ging tot 20/24 meter diep dacht ik. Veel dieper heeft eigenlijk geen zien. Je hebt dan niet zoveel kleur meer.

Daarna gingen de groepen met onervaren duikers. De zogenaamde introductieduiken. Deze gaat tot 10/12 meter diep. Ook hier op het achterdek nog even kort de instructies. Deze groepen bestonden uit maximaal 4 personen. De man in het roze pak was ook mijn begeleider. Bij deze duik, de tweede van de dag, deed ik niet mee. Ik had me ingeschreven voor twee duiken. Ze hadden me ingedeeld bij de eerste en de derde.
Toen alle duikers weg waren konden de snorkelaars het water in.

Vanaf de boot zag je al vele vissen zwemmen. Op deze plek, de tweede, hadden we ook schildpadden kunnen zien. Helaas, ik heb er niet een gezien. Iemand anders heeft er vanaf de boot wel een voorbij zien zwemmen.

Niet alleen de begeleider onder water hield je goed in de gaten, ook vanaf de boot hielden ze toezicht.

Ook de snorkelaars kregen het advies een pak aan te trekken. Ik heb een kwal gezien. Of het de box jellyfish was?????

Om te voorkomen dat er iemand achterbleef op het rif (de film The Reef) werd er voor het verlaten van de duikplek eerst geteld. Er werd omgeroepen dat niemand zijn plek mocht verlaten. Er kwamen dan twee mensen langs die koppen gingen tellen. Compleet, dan gingen we weer verder.

Wanneer je uit het water kwam werd ook genoteerd en je moest op dat moment ook teken op de lijst.

Gum tree

Van de eucalyptus, ook wel gumtree of kortweg gums genoemd bestaan er vele honderden variëteiten. De ene site praat over 600, de andere over 700. Allemaal gumtrees. Niet te verwarren met de Australische Marktplaats, die heet ook Gumtree.

Enkele, of veel van deze bomen hebben de lastige gewoonte om naast het blad ook de bast te verliezen. Met name wanneer ze in je tuin staan kan het erg lastig zijn.
Waarom lastig, dat zie je wel als je door een park loopt met van die bomen. Grote stukken bast liggen her en der verspreid. Niet zo eenvoudig op te ruimen als je dat zou willen.

Hier enkele foto's die ik een paar weken geleden genomen heb. Volgens mij is het niet iets dat jaarlijks gebeurd. De eerste foto van dit bericht is dezelfde boom, maar al eerder genomen. Toen was die al helemaal 'ontveld'.

De boom knapt als het ware uit zijn jasje. Op onderstaande foto zie je goed wat er onder vandaan komt. Zouden ze het in de bomenwereld ook een perzikzacht huidje noemen. Het is wel heel mooi glad wat er onder vandaan komt.

Terwijl ik dit type denk ik ook even de vele bosbranden van de afgelopen periode. De wortels van deze bomen zijn zo dat ze, b.v. na een brand, zo weer een andere boom kunnen laten groeien. Tevens las ik dat de hars van deze bomen niet zo goed tegen de hitte kan. Boven de 30 graden kunnen de bomen spontaan gaan branden. En wanneer er dan veel van die droge losse stukken aan de boom hangen, dan brandt het wel.
Klik je op de locatie (streetview) dan moet je even een beetje schuiven. De boom staat precies achter het vrachtautootje.

South Head

Zaterdag jl, na een bloedhete vrijdag, richting South Head gereden. We zijn er al wel vaker geweest, maar het blijf een mooi stukje.

Twee mooie closeup opnames gemaakt van enkele rotspartijen.

Daarna zijn we richting het parkje gelopen. In het midden van de foto zie je een grote boom staan. De laatste foto van dit bericht is genomen aan de voet van die boom.
Heel in de verte zie je de Harbour Bridge.

De bomen (Fig Tree) hebben geen mooie ronde stam zoals je ziet.

De Skyrail

Dit is het laatste bericht van een serie van 4. Deze en de 3 volgende berichten horen een beetje bij elkaar. Bij het plaatsen van deze berichten heb ik een beetje geëperimenteerd met een fotoprogramma. Het vraagt vrij veel tijd. Ik zal de foto's daarom niet bij elk bericht bewerken.

Volgens velen was deze tocht een aanrader wanneer je in Cairns of omgeving bent.
Het advies opgevolgd. Het betekende tevens een dagje rust na een dagje zeer actief te zijn geweest.
Je gaat met een kabelbaan omhoog met als eindbestemming Kuranda. de tocht duurt bijna 90 minuten. We moesten in totaal 3 keer overstappen. Bij elek overstap kon je een kleien wandeling door het oerwoud maken.

Omdat het niet zo druk was hadden we een cabine voor onszelf. Vanuit de cabine had je een prachtig uitzicht.

Bij de laatste stop zagen we de Barron Falls. Helaas was het een watervalletje van bijna niets. Vanaf deze plek kijken we naar de plek waar later de trein stil zal staan en we even uit konden stappen.

Het oerwoud

Vanuit de kabelbaan had je soms prachtige vergezichten van de omgeving.

Op een van de overstappunten zagen we deze varen. Hij groeide heel mooi rond om de boom.

Vanuit de kabelbaan zagen we later meerdere van die varens.

Kuranda

De kabelbaan komt aan in het plaatsje Kuranda. De kabelbaan bestaat nog niet zo heel erg lang. Enkele bewoners uit deze omgeving waren bang dat de bouw van de kabelbaan veel oerwoud zou vernielen. Omdat heel veel, met name de hoge masten, met behulp van helikopters geplaatst zijn, bleef de schade gering. Nu is men heel erg blij met de komst van de Skyrail. Een geweldige bron van inkomsten.

In Kuranda zelf heb ik geen foto's genomen. Wel dit mooie bankje van zeer toepasselijk materiaal.

Dit is het gebouw waar je aankomt met de Skyrail. Hier zag je al de eerste souvenirs. Ik moet zeggen dat ze hier wel erg mooie souvenirs hadden. Meestal is het een pot nat. Of je nu in Sydney, Cairns, Darwin of Melbourne bent. Overal zie je hetzelfde.

Het perron vanwaar de trein vertrok. Ik heb deze foto niet alleen om de trein genomen. Kijk even naar die hangplanten. Ze groeien gewoon aan een stuk dood hout. Op de voorgrond volgens mij de hertshoorn. Hieruit blijkt o.a dat ze maar heel erg weinig water nodig zijn.

Kuranda Railway

Dit is het laatste bericht over de Sky and Railway. Helaas moeten jullie nog even wachten op de bijbehorende berichten. Het plaatsen van de berichten duurt op dit moment iets langer.
De treinreis naar beneden duurde al met al een kleine 2 uur. Omhet vakantiegevoel compleet te maken had Peter mooie plekken in de trein voor ons geboekt. Hapjes en drankjes erbij. Heerlijk genieten. In een slakkengangetje zakte de trein al remmend naar beneden. Op erg mooie plekken ging die nog langzamer rijden. Tevens kreeg je af en toe de gelegenheid om even uit te stappen.

Op bovenstaande foto zie je de Barron Falls, nu dus van de andere kant. In een bericht dat ik later plaats is deze plek ook goed te zien. Vandaar andere kant. Het is nu helaas maar een nietig stroompje. Na de natte periode moet het een geweldige waterval zijn.

Het traject loopt langs steile afgronden, over bruggen en door vele tunnels.

Bijna aan het eind van het traject is een behoorlijk scherpe bocht. De locomotief had ik toen mooi in beeld.