Uit de 'oude' doos

Ik ben wat fotomappen aan het opschonen. Ik heb al ruim 8000 foto's genomen als het er niet meer zijn. Leve de digitale camera, dat wel. Er zitten echter heel wat foto's bij die wel weg kunnen.

Wanneer je zo wat mappen doorloopt zitten er wel erg aandoenlijke foto's bij. Deze koala heeft toch wel een hoog knuffel gehalte.

Deze zijn van november 2012 toen we naar Coffs Harbour zijn geweest.

Onderweg zagen we een koala fok station. Ook hier ontbraken de kangoeroes niet. Vergeet niet de foto's even te vergroten. Prachtige ogen!

St Andrew's Cathedral School

Woensdagavond zijn we naar een feestelijke ouderavond van een school geweest. Hoe dat zo??????
Peter las een aankondiging op het station van Town Hall. Leerlingen van  St Andrew's Cathedral School zouden een muzikale avond verzorgen in Town Hall (stadhuis voor alle duidelijkheid). Een leuke avond waarschijnlijk en een mooie gelegenheid om het oude stadhuis (uit 1880) eens van binnen te bekijken.

Voorheen werden in Town Hall altijd concerten gegeven. We hoopten dat het gebeuren zou plaatsvinden in de grote zaal en dat het grote orgel te horen zou zijn.

De school staat midden in de stad en telt ruim 1000 leerlingen in de leeftijd van 5 tot 17/18 jaar. Van oorsprong is het een jongensschool. In 1999 werden er voor het eerst meisjes toegelaten in de hoogste groepen. Vanaf 2008 waren de meisjes ook welkom in de andere groepen.

St Andrew's Cathedral ligt naast Town Hall. Achter de kerk staat de school.

De ouders en andere belangstellenden werden op de trap van het stadhuis muzikaal verwelkomd.

Een blik in een van de gangen.

De avond was inderdaad in de grote zaal. Een wand werd helemaal in beslag genomen door het orgel. Het werd twee keer heel kort ingezet tijdens een van de muziekstukken.
Toen het programma afgelopen was werd het nogmaal bespeeld. Helaas was toen de halve zaal al leeg en de rest liep al pratend door de ruimte.
De foto's zijn niet zo bijzonder. Helaas. Ik had mijn kleine cameraatje bij me.
Het was inderdaad een soort feestelijk ouderavond. De zeer gewaardeerde muziekdocente Chris Belshaw nam na vele jaren trouwe dienst afscheid. En hoe kun je dat beter doen dan met een muzikaal programma.  Ze hebben heel wat kwaliteit op die school.

 

Alle leerlingen (koor en orkest)

Mevr Chris Belshaw staat hier nog een keer te dirigeren. Vooraan natuurlijk het orkest, daarachter een deel van het koor. Ook links en rechts van haar zitten koorleden op het balkon. Een kleine impressie van de avond. (opgenomen met de telefoon)

Het orgel

Een van de leerlingen speelt hier een stukje op het orgel.

De lorikeet

Het zijn nog altijd dezelfde twee lorikeets die bijna dagelijks langs komen. Heel af en toe een derde of vierde erbij, maar die worden al gauw verjaagd.

Het is blijkbaar hun tuin, hun plekje.

Ik heb even op internet gezocht hoe oud ze kunnen worden. Ik dacht een jaar of 5 tot 7. Dit stelletje is al vanaf het begin dat wij hier kwamen wonen in onze tuin, vandaar mijn schatting. In het wild worden ze wel 20 jaar. In gevangenschap is 30 jaar geen uitzondering.

Een stelletje straks in onze tuin kan ik dus wel vergeten.

Het is toch zo lekker!

Je kunt zo dichtbij komen. Zondag was ik blijkbaar niet snel genoeg. Terwijl ik naar het voederplateautje liep kwam er al een op mijn arm zitten.

Berry Island

Nadat Floor bij het hondenrestaurant was uitgegeten zijn we doorgegaan naar het Berry Island Reserve.

Een klein parkje met verschillende (ver)gezicht. Aan het begin is het grote grasveld. Ook die middag waren er weer velen die er een familiebijeenkomst hadden georganiseerd.

Rechts van het park is het uitzicht niet zo bijzonder. Het staat er vol met grote silo's, waarschijnlijk brandstof.

Aan de linkerkant een prachtig uitzicht, aan de overkant veel groen

en rotspartijen.  Op dit moment laag water, Floor heeft nog even de voetjes nat gehad, alleen de voetjes. Je moet niet overdrijven.

Beelden vanaf de punt (Berry Island)

Vanaf de uiterste punt had je weer een heel ander uitzicht. Die opslagsilo's staan er natuurlijk niet voor niets

Een tanker lag aan de overkant te laden of te lossen.

Iets voorbij de tanker had je zicht op de oude stadswijk Balmain. Dit deel is wel vaker ter sprake gekomen in een bericht. De twee hoge pilaren die je ziet zijn de pijlers van de Anzac Bridge. Een vrij nieuwe brug waar we al regematig overheen gereden zijn. Ik moet er nog wel een keer met de camera naartoe. Er staan twee heel mooie beelden van Anzac soldaten. (Anzac staat voor Australian and New Zealand Army Corps)

Wanneer we de camera iets meer naar links draaien zien we Darling Harbour met het gebouw waar de Rabobank in gevestigd is (het gebouw boven de zeilboot).

Termieten (Berry Island)

Het was opvallend hoeveel termietenesten hier in de bomen zaten.

Dikke zwarte bollen veelal bij een spitsing van takken

Ik heb nog gekeken of ik wat leven rondom de nesten zag. Niets, ook op de grond geen beweging. Komen ze op andere momenten van de dag tot leven of speelt het leven zich helemaal binnenin af of zijn ze inmiddels onbewoond??????

De laatste twee foto's zijn van hetzelfde nest.

Reportage

Heel wat fotoreportages worden er gemaakt. In het weekend zie je soms meerdere bruidsparen in de omgeving van het Opera House.

Afgelopen zondagmiddag wilden ze ook foto's maken bij Botany Bay. Een hele klus. De kleding van de bruid waaide alle kanten op.

Botany Bay

Diegene die de blog al vanaf het begin hebben  gevolgd zullen bijna gelijke foto's al weleens eerder hebben gezien. Ik ben namelijk als eens eerder op deze plek geweest. Voor Peter was het de eerste keer.

Dit is Botany Bay, de plek waar de Engelsen in 1770 onder leiding van James Cook kort aan land zijn geweest. Pas in in 1788 kwam Arthur Phillip hier aan. Omdat de plek niet geschikt was om te settelen gingen ze door tot daar waar het huidige Sydney ligt, maar enkele kilometers noordelijker. Even daarna kwam ook de Franse ontdekkingsreiziger La Perouse hier aan.

Draai je van bovenstaande plek iets naar rechts zie je de landingsbaan van Kingsford Smith International Airport.

Draai je nog iets verder dan kijk je op de containerhaven Port Botany.

Eens wat anders dan de dagelijkse brokjes

Omdat Floor moeite heeft met het lezen van het Engels hebben wij voor haar een keuze gemaakt.

Vooraf een kippensoepje. (Wanneer je de foto vergroot kun je heel mooi zien hoe ze de tong krult)

Het hoofdgerecht bestond uit lamsgehakt met groente. Het tomaatje werd eerst van het bord geschoven. Na afloop werd het toch opgegeten. Alleen het peterselietakje bleef liggen.

Het toetje, een yoghurtjelly met aardbeien.  

En als afsluiting een cappuccino met geitenmelk.

Even kijken, komt de mevrouw met nog meer lekkers. Helaas!

P.s.: Floor, dat was een keer, maar nooit weer!



Chew Chew

We zijn vanmiddag bij het hondenrestaurant Chew Chew wezen eten. Althans Floor mocht eten, wij mochten toekijken. Links Chew Chew, rechts een kleine eetgelegenheid waar het gewone volk wat kon bestellen. We hoefden gelukkig niet op een houtje te bijten.

Zie hier de menukaart. We hebben hem Floor wel voorgehouden, maar wij mochten kiezen. We zijn gegaan voor het menu (rechtsboven op de kaart).

Ook aan de wand werden de verschillende gerechten aangeprezen.

Het weer was fantastisch. Dat betekende dat we buiten konden lunchen. We waren niet de enige zoals je hier kunt zien. Bijna alle tafeltjes waren bezet. Wij zitten achteraan bij de boom samen met heel goede vrienden. Het blauwe overhemd van Peter is zichtbaar.

En hoe heeft het Floor gesmaakt? Dat zien jullie in een volgend bericht.

De boomvaren

Bij het terras aan de achterkant van het huis staan twee boomvarens. De groeiwijze blijft me fascineren. Alles blijft zich maar uitrollen.

Van binnen uit rolt de grootste steel zich uit. (Ik denk dat je hier niet over een stam kunt spreken.)

Ook al is die steel nog niet helemaal uitgerold de zijsteeltjes beginnen zich al uit te rollen. De rolletje lijken net op opgerolde wormen.

Aan deze steeltje zitten weer kleinere steeltjes die uiteindelijk de blaadjes gaan vormen.

The Rocks (vervolg)

Wanneer je van een luiervakantie houdt moet je niet naar een stad gaan. Sydney en dan zeker The Rocks is geen aanrader. Hier moet je niet alleen lopen, je gaat heuvel op, heuvel af, trap op, trap af. Een voordeel, je mag jezelf wel verwennen met een dikke ijsco na afloop.

Hier een van smalle steegjes naar de boven liggende straat en naar de voorkant van de huizen.

Deze vond ik ook wel leuk. Wat zit er in de uitbouw, ik vermoed het toilet.

Ik ben bij het eerdere steegje naar boven gegaan. De huizen in die straat hadden allemaal nog een lagere verdieping. Hier zag het er nog redelijk onderhouden uit. Maar de meeste lager gelegen stukken waren helemaal volgegroeid.

Hier het huis (onderstaande foto) vanaf straatniveau. De boom, midden op de foto, begint dus nog een verdieping lager.

Aan het eind van bovenstaande huizenrij weer een trap naar beneden. Het hoogte verschil is al weer groter dan bij het eerdere steegje. Naar mijn inschatting gaat de bebouwing tot dat iets donker gekleurde stuk. de rest zal wel rots zijn.