Onze Flodder

Hier een prachtige foto van Floor. Het gaat erg goed met haar. Ze moet nog 4 keer voor een behandeling naar de kliniek. We hopen en gaan er vanuit dat ze dan nog enkele jaren te gaan heeft.

Als de lente komt dan ...................

In Chatswood Chase (het grote winkelcentrum) is een heel mooie bloemenwinkel. Vandaag, zondagmiddag, hadden ze deze tulpen en hyacinten bij de ingang van de winkel staan. Een prachtig gezicht. Maar wie koopt er nu bloemen die al bijna uitgebloeid zijn.

Tuingeluiden

Als een paar dagen hoorde ik een geluid dat ik niet kon thuis brengen. Had wel het vermoeden dat het een dier/vogels zou zijn. Vandaag is het probleem opgelost. Het is een jonge Lorikeet. Het ouderpaar kwam samen met het jong naar het voederplateautje. Ook al is het beestje inmiddels net zo groot als zijn ouders, het blijft zeuren om gevoerd te worden. Op de foto hierboven het drietal. Bij de video is het geluid van het jong te horen. 

Vertraging vliegtuig

De jeugd van tegenwoordig. Ze hebben altijd wel wat omhanden. Leve de phone en pad.

Red Back Spider

Daar is die dan. The Red Back Spider is Australia's most well know deadly spider. En waar zat die dan! Gewoon onder de vuilcontainer. Wat doe je dan onder de vuilcontainer zul je je afvragen. Op zoek naar spinnen. Nee, echt niet. Ik had de container even omgespoeld en had hem op de kop gezet om het water eruit te laten lopen. Ik pakte de container al voorzichtig bij de rand. Zal het de volgende keer nog voorzichter doen. Het is maar een klein beestje. Nauwelijks een centimeter (inclusief pootjes).

Vogels voeren

Zodra we buiten gaan zitten om koffie te drinken komt dit paartje al snel aanvliegen. Ze willen dan ook wat hebben. Ze zijn inmiddels zo tam of brutaal dat ze uit de hand eten. Dat moet natuurlijk even geprobeerd worden. En ja hoor. 

De ene kwam wel erg dichtbij. Wilde wel rechtsteeks uit de bus eten. Het terug zetten op het voederschaaltje was niet zo eenvoudig. Hoe klein het snaveltje ook is, het is best scherp. De afdruk stond in de vinger.

Uluru / Ayers Rock

Een van de dingen die je van Australie gezien moet hebben is ULURU, ook wel Ayers Rock genoemd. De afstand Sydney / Uluru is bijna 3000 km. Met het vliegtuig toch nog 3,5 uur. Maar dan ben je wel bij Uluru. In de plaats Yulara om precies te zijn. Nog altijd 445 km van Alice Springs. Vanuit het vliegtuig al een prachtig zicht op Uluru.

Op het vliegveld konden we gelukkig nog een auto huren. Bij een eerder mailcontact bleken ze allemaal al verhuurd te zijn. Een niet schoongemaakte konden we nog wel huren. Geen punt. Instappen en wegwezen. Anders zou je afhankelijk zijn van de verschillende bussen. 

De eerste avond direct de zonsondergang bekeken. De rots veranderd gedurende die periode iedere keer van kleur.

Even een close-up. Bij een van de volgende berichtjes van de rots staan we aan de voet van de rots. Dat is deze kant van de rots. Het is van hieruit nog zeker 10 km rijden om aan de voet van de rots te komen.

Wanneer je de foto vergroot zie je rechts van het midden vaag een lichtere strook lopen. Dat is het pad waar men langs naar boven mag lopen. 

Watarrka Nat Park (1)

De tweede dag van ons verblijf bij Uluru zijn we naar het Watarrka National park gereden. Dat ligt op ruim 300 kilometer van Uluru. In dit park ligt Kings Canyon. Je kunt er verschillende wandelroutes nemen. We gingen in eerste instantie voor de korte. Dit gezien de tijd. We kwamen al snel bij het begin van de 6 km tocht, de Canyon Walk. Toch die maar genomen. Hier onder een foto van het eerste stukje. Snel nog even naar de auto gelopen. Het advies 'water meenemen' niet genegeerd. 

 Het eerste stuk was een geweldige klim, maar het uitzicht daarboven was geweldig.

De route werd goed aangegeven met kleine pijltjes. Sommige delen van de route waren vlak. Andere stukken gingen tussen rotspartijen door. Kijk ook even naar de mooie blauwe lucht.

Daaronder in het groen staat ergens de auto. We moeten nog een heel eind. We komen aan het eind van de tocht bij de linker rotspunt uit. Daar gaat het dan weer naar beneden.

Watarrka Nat Park (2)

Hier nog enkele foto's van de schitterende tocht door de Canyon. Terwijl ik de foto's selecteer geniet ik weer van de prachtige beelden.

De foto's zijn prachtig, maar geven de werkelijklheid maar voor een deel weer. We boften met het weer. Volop zon, af en toe een windje. Perfect wandelweer. Maar ook tijdens deze tocht mag het flesje water niet ontbreken.

Uluru (zonsopgang)

Vrijdagmorgen vroeg op. Ook de zonsopgang nog even bij Uluru bekijken. Vlak bij Uluru (50 kilometer verderop) ligt nog een andere rotspartij. Kata-Tjuta. Vanaf Uluru een schitterende kijk op deze rots.

De zon kwam achter ons op. Langzaam maar zeker kleurde de lucht oranje.

Uluru kwam steeds meer in de zon te liggen. De verkleuring was minder dan tijdens de zonsondergang, maar ook een beeld om niet snel te vergeten.

Uluru (aan de voet van de rots)

De laatste morgen van ons verblijf hebben we Uluru van dichtbij bekeken. Aan de voet van deze kant is de parkeerplaats. Van hieruit rijd je eerst naar de achterkant en dan langs de rots naar de voorkant. Eenmaal aangekomen willen velen de rots beklimmen. Omhoog en weer naar beneden komend moet je er twee uur voor uittrekken. Omdat het behoorlijk steil is, loopt er een ketting langs het pad.Je kunt er ook omheen lopen. Moet je ook enkele uren voor uittrekken. Hier nog even een foto voor het familiealbum.

Geweldig om dit van dichtbij te mogen meemaken.

Klaverblad Beekbergen

Op de vlucht Amsterdam Hong Kong vlogen ze over Apeldoorn. In het midden van de foto is klaverblad Beekbergen te zien. Daarna boog het vliegtuig af richting Zutphen. Helaas geen foto van Bathmen dus.

Rugby

De heren zijn vanmiddag naar een rugbywedstrijd in het Olympisch stadion geweest. Australie - Samoa. Het was een trainingswedstrijd. Volgende maand is het WK in Nieuw Zeeland. De wedstrijd werd ook live uitgezonden. Op onderstaande foto worden de volksliederen gezongen.
Om de tegenstander te imponeren en provoceren voeren de spelers van Samoa een korte dans op.

Samoa heeft met overmacht de wedstrijd gewonnen. Vlak voor rust zag ik op tv de familie zitten. Ik wist waar ze zaten. Vlak voor hen lag het spel even stil. Natuurlijk te korte om een foto te nemen.

Skype

Wat een voorrecht dat we in deze tijd leven. Niets lang wachten op een brief. De techniek staat voor niets. Het is de normaalste zaak van de wereld dat je contact hebt met mensen waar ook ter wereld. Skypen met behulp van de i-Pad is helemaal handig. Geeft niets wanneer mensen contact opnemen wanneer ik aan het koken ben. Ik zet het ding gewoon op het aanrecht en kan al pratende rustig verder gaan met koken.
Hier een foto van een gesprek met mijn moeder. Contact met het thuisfront is wel fijn. Hoe kort sommige gesprekken of mailtjes ook zijn. Al praat ik met mijn (oud) buurvrouw langer dan dat we ooit gedaan hebben. Erg gezellig altijd.

Tour de France

Ondanks het feit dat je hier niet zo veel fietsers ziet, is er wel veel aandacht voor de Tour de France. Ben je buiten de stad dan zie je overigens wel veel wielrenners.
Dit jaar doen er 6 Australische wielrenners mee. Cadel Evans is vrij bekend. Staat tijdens het typen van dit stukje tweede in het algemeen klassement.
Elke dag rond 18.00 uur zendt SBS ONE een samenvatting uit van de vorige dag. Vanaf 22.00 uur is de Tour live te volgen. Erg veel aandacht is er ook voor de mooie tv beelden van de omgeving.

Schitterende kleuren

Het blijven prachtige vogeltjes. Ze zijn niet veel groter dan een merel. Iedere morgen wanneer ik buiten ga zitten om koffie te drinken komen ze al snel. Ze gaan dan heel rustig in de boom zitten en maken zachte geluidjes. Zo van wij zijn er ook. Kun je wat zonnepitten in het bakje doen. Hieronder een close up. Vergroot de foto nog even. Zie je de prachtige veertjes nog beter.

Afgelopen zondag nog met Eva en Jorrit ergens wezen eten (zie de blog van hen). Op een gegeven moment vlogen er zeker zo'n 30 kaketoes over. Een lawaai. Het fototoestel natuurlijk niet bij de hand.

Schapen (vakantietocht)

Nog wat foto's van begin april. Tijdens de rit van Portland naar Mildura kwamen door een gebied met vele schapen. Honderden hebben we er gezien, misschien wel duizenden. Soms waren ze moeilijk te zien. De grauwe vacht was bijna net zo grauw als de omgeving. Voor je het wist was je er al weer voorbij gereden.
Deze kudde (Merino)schapen stond dicht aan de weg. Ze waren bijeen gedreven.
We zijn even uitgestapt om te kijken. De boer kwam naar ons toe. Hij vertelde dat hij ze net wilde gaan verplaatsen, samen met zijn hond. We mochten wel even komen kijken.
Met kleine gebaren en fluitjes gaf hij de hond de nodige opdrachten. Hij bleef zelf rustig achter de kudde (in het stof) staan.

De hond die veel gebruikt wordt is de Kelpie. Een echte veedrijver.

Tijdens mijn sunset boottocht in Darwin kwam ik in gesprek met een schapenboer die ergens tussen Adelaide en Perth zijn bedrijf had. Hij had ik weet niet hoeveel grond. Dat heb ik niet onthouden. Wel het aantal schapen, 60.000. Ze woonden op 500 km van de eerst volgende grote stad. Bij het bedrijf woonden enkele andere gezinnen waaronder hun dochter met haar gezin. Elke week kwam er een vrachtwagen langs met de nodige boodschappen, de kinderen kregen les via de computer. Elke dag een half uur contact met een leerkracht. Vind het erg jammer dat ik het adres niet heb gevraagd. Was er graag een keer langs gegaan.

Trottoir

Zomaar weer even wat uit onze omgeving. Een trottoir in de buurt had een opknapbeurt nodig. Verschillende delen vertoonden scheuren of lage scheef. Trottoirtegels worden niet zoveel gebruikt. Ze storten gewoon beton. Vlak voordat het helemaal uitgehard is werken ze het bij. Het lijkt dan net of het allemaal afzonderlijke platen zijn. Een eindje verderop is het nog zacht. Heb de verleiding kunnen weerstaan om mijn naam erin te zetten.
Het leuke van deze werkwijze is dat je vrij eenvoudig straatnamen kunt afdrukken in het beton.