Rotorua

Een klein berichtje. We hebben even de beschikking over een computer. 

Wat begon de dag slecht. Geweldig veel regen. Het schema van de dag viel letterlijk en figuurlijk in het water. Toen we in de buurt van Rototua kwamen konden we ruiken dat we in de buurt van de geisers kwamen en wonder boven wonder de regenwolken verdwenen.

 

Een schitterende wandelroute gevolgd in de de Vulcano Valley bij Waimangu. Naar beneden gelopen en voor de terugweg  stond er een bus klaar. Op sommige punten was het water rond de 70 graden. De rotsen waren soms erg warm.

Deze krater was geweldig. Heel mooi blauw zoals de foto laat zien.

Aan het eind van de route lag een groot meer, Lake Rotomahana. Heel veel watervogels waaronder heel veel zwarte zwanen.

Wellington

Het lukt me niet om foto's met de iPad op de blog te plaatsen.
We zijn eerste kerstdag 's avonds laat in Wellington aangekomen. De volgende dag in de regen de stad verkend.
De daarop volgende dag richting Wanganui vertrokken. We reden o.a.langs een prachtig stukje kust.
Een heel ander landschap dan Australië. Morgen naar een bekende plek uit Lord of the Rings.

Het inpakken is begonnen

Vanmorgen rond 9 uur kwamen ze voorrijden. Twee mannen en heel veel inpakpapier, bubble wrap, dozen en tape. De een begon beneden, de andere boven. Na twee uur stonden de eerste dozen al klaar.

Alle kleren waren al bijna ingepakt.

Al het beddengoed van de logeerkaners en de kerstspullen die daan stonden zaten al veilig in de doos.

De BBQ kreeg een flinke schoonmaakbeurt door iemand die aan het schoonmaken van BBQ's een dagtaak heeft. Hij staat er weer bij als nieuw.

Onze auto, inmiddels al wel verkocht, gisteravond gewassen en gezogen. Blinkt ook weer als een zonnetje. (P.s., dit is de eerste keer in 4 jaar dat die zo grondig gewassen is.)

Wat laatste knutselspullen en onze enige twee planten bij het hek gezet/gehangen. Hopelijk worden ze meegenomen door voorbijgangers.

Een van de logeerkamers is verboden gebied voor de verhuizers. Hier staan onze laatste spullen die we voor de komende weken nog nodig zijn.

De laatste week

De laatste week 14 Chatswood Ave in Chatswood is ingegaan. Volgende week om deze tijd zullen we sleutel van het huis inleveren. Een plek waar we bijna 4 jaar met veel plezier gewoond hebben. Iets wat nog heel lang in onze herinnering zal blijven voortleven.

Alvorens richting Bathmen te gaan, trekken we eerst nog enkele weken rond in New Zealand. Een erg mooi afsluiting.
Ik hoop dat ik in die periode in de gelegenheid ben om met enige regelmaat berichten en foto's op de blog te zetten. De berichten zullen niet het grootste probleem zijn, maar de foto's. Kijken of het mij met de iPad lukt.

Huskisson (Hidden Secrets)

Bij het motel in Canberra zagen een folder over de dolfincruises bij Jervis Bay. Op de terugweg richting Sydney zouden we dat nog even mee kunnen pakken. Helaas werd er op onze bookingsmail van die avond niet meer gereageerd. De volgende morgen al vroeg met het bookingskantoor gebeld. Ze hadden nog plek. We moesten er wel rond 12.30 uur zijn om de tocht van 13.00 uur mee te pakken. Zoals de foto's laten zien hebben we het gehaald.

Omdat we nog buiten het vakantieseizoen zaten was de boot voor minder dan de helft gevuld. De zogenaamde Hidden Secrets tocht zou ons op plekken brengen die met de auto nauwelijks te bereiken zijn. En we zouden dolfijnen zien.

De tocht bracht ons op heel mooie plekjes.

Bovenstaande plek wordt The Docks genoemd vanwege de geweldige inhammen.

Omdat Jervis Bay bijna helemaal een natuurgebied is mag er op veel plekken niet vanaf de kant gevist worden. Bij deze hoge rotspartijen mag het wel. Alleen de weg om er te komen vraagt wel iets van de visser.

Huskisson (Jervis Bay, dolfijnen)

De tocht bij Jervis Bay was heel erg mooi, maar zonder de dolfijnen zou het toch een beetje minder leuk zijn. Dus goed kijken. We zouden nog richting een plek varen en dan terug naar de haven. Zouden we ze dan niet te zien krijgen?????

In Jervis Bay verblijven het hele jaar door zo'n 100 dolfijnen. We moeten ze toch een keer te zien krijgen. En toen, ja hoor, daar waren ze.

Een groep van zo'n 10 tot 15 dolfijnen die met enige regelmaat boven water kwamen. Er zwommen ook enkele jongen bij.

Ik heb na verloop van tijd het fotograferen op gegeven. Je bent namelijk meestal net te laat en door het fotograferen zie je zelf niet zo veel. We hebben ze gezien. De dag kon niet meer stuk.

Tijdens de walvisperiode, met name wanneer de moeders terugzwemmen met hun jongen in oktober, zijn hier ook veel walvissen te zien. In de baai kunnen de jongen enkele dagen uitrusten alvorens verder naar het zuiden te zwemmen.
En dan te bedenken dat ze in de jaren 70 hier een kerncentrale en een straalfabriek hadden willen bouwen.

Kerstsfeer in Melbourne

De chronologische volgorde in de laatste berichten is ver te zoeken. Helaas, het is niet anders.

Op een heel warme dag waren we in Melbourne. Melbourne is een heel erg mooie stad. Met zijn vele kleine winkelstraatjes heel anders dan Sydney. Sydney en Melbourne strijden regelmatig om de eer van mooiste, leukste, gezelligste stad van Australië. Dit jaar is Melbourne met de eer gaan strijken.

Overal in de stad al volop kerstversiering.

Heel mooi.

Op onderstaande foto zie je de zijkant van Flinders Street Station.

Bij Myer (een warenhuis als V&D) was de Kerstman neergestreken.  Niet een, maar ?????? We moesten natuurlijk wel samen met hem op de foto.Wij waren welkom bij deurtje 8. Normaal gesproken is er een wachtrij van ruim een uur. Maar nu, op maandagmorgen geen kind te bekennen. Naast het originele portret wilde de elf ook wel foto's maken met onze eigen camara's.

Je raadt het al. We hebben de originele foto niet gekocht. Een weinig commerciële elf.

 

Familiebezoek

Sommige weten dat er nog familie van mij in Australië woont. De jongste zus van mijn oma heeft in 1953 met haar gezin Nederland verlaten. Zij woonde samen met haar dochter in Darwin. In 2011 ben ik bij ze op bezoek geweest. Ze zijn inmiddels beide overleden. Met de andere familieleden heb ik tot nu toe alleen telefonisch contact gehad of via briefwisseling.

De oudste zoon van die oudtante (een neef van mijn moeder dus) woont in de buurt van Geelong. Dat ligt onder Melbourne. Omdat we daar vorige week in de buurt waren zijn we er even langs/binnen geweest. We misten een afslag op de snelweg. Eentje later dus maar afgeslagen. Wat doe je tegenwoordig nog zonder TomTom!!!!!! De verharde weg ging al snel over in een zandweg.

We hadden het juiste adres snel gevonden. Een lange oprijlaan. Hier zeker niet ongebruikelijk in het buitengebied.

Het was een erg gezellige zondagmorgen.

Omdat we tot die dag nog maar een levende kangoeroe hadden gezien vroegen we of hij wist waar ze ergens zaten. Bij de golfbaan was het antwoord. Daar liggen ze gewoon tussen de golf spelende mensen. Route beschrijving richting de golfbaan gekregen. Kon niet missen. En inderdaad daar zagen we ze liggen. Alleen bij de ingang van het golfterrein stond dat kangoeroespotters niet welkom waren. Bovenstaande foto vanaf de weg genomen.

Waarom juist op het golfterrein al die kangoeroes? Door het regelmatig bemesten en besproeien van het gras, is het gras daar altijd lekker mals en sappig.

Blue Mountains

De Blue Mountains kun je op verschillende manieren verkennen. Ik ben er al meerdere keren geweest. Gewoon, al rondrijdend de mooie plekken bezocht. Een keer een flinke wandeling gemaakt. Geweldig om te doen, maar te paard had ik het nog niet gedaan. Chantal bracht ons op het idee. Eerder die week online geboekt. Omdat we geen reactie hadden ontvangen maakten we ons wel een beetje zorgen of alles wel goed was gekomen. En inderdaad, bij de plek aangekomen wist men van niets. De eigenaar was echter wel zo vriendelijk om collega-stallen te bellen of die misschien plek hadden.
Gelukkig, bij een konden we terecht. Dus deze vallei weer uitrijden via een smalle kronkelweg van zo'n 20 kilometer omhoog en richting de andere vallei weer dalen. Iets minder ver maar wel een off-road stuk.

Wij waren de enige. Dus wij drieën plus een gids opweg voor een twee uur durende tocht. En, of het zo moest zijn, onze gids was van Nederlandse komaf. Ze woonde al wel ruim 15 jaar in Australië. Ze sprak met haar moeder nog altijd Nederlands.

Op de foto's lijkt het alsof we de hele tijd over vlakke stukken reden. Nou vergeet het maar. Met name in het begin ging het over heel smalle paadjes, langs diepe afgronden. Ik dacht wel: Stil blijven zitten, laat het paard maar zijn weg zoeken.

We slingerden overal langs. Liepen tussen koeien door, langs anders paarden. Heel wat hekken moesten er geopend en gesloten worden. En we hebben meerdere kangoeroes.

Prachtige uitzichten. De meest recente branden zijn niet aan deze kant van de B M geweest.

Veel stukken gingen stap, af en toe in draf en heuveltje op in galop.

De foto's zijn niet allemaal even scherp. Ze zijn met het kleine camaraatje gemaakt en vanaf een rijdend paard. Scherpstellen was dus lastig.

Even terzijde: Warm dat het was, rond de 34 graden graden. Ongebruikelijk voor de Blue Mountains.

Canberra (kerstverlichting)

We hadden er al wel over gelezen. Het wereldrecord kerstverlichting is weer in handen van een Australische familie. En wel een familie in Canberra. Daar moesten we wel even langs gaan. We waren toch in de buurt. Zie hier het certificaat.

De vele lichtjes stonden niet stil. Ze bewogen op de maat van de kerstmuziek.

Tegen een vrijwillige bedragen (voor een goed doel) mocht je door de tuin lopen.

De foto's zijn van slechte kwaliteit, maar ze geven toch een klein beeld van de geweldige hoeveelheid lichtjes. De boom waar ik bij sta was wel erg leuk gedaan.

P.s. De elektriciteitsmaatschappij droeg ook een steentje bij. De energierekening van $2,500 voor de maand december hoeft de familie niet te voldoen.

Apollo Bay en de koala's

In verschillende reisgidsen staat het vermeld. Wil je koala's van dichtbij zien sla dan enkele kilometers na Apollo Bay af richting vuurtoren.

Zie je dan auto's langs de kant van de weg staan, stop dan onmiddellijk en kijk naar de boomtoppen.

En ja hoor. We hadden er al wel af en toe èèn gezien, maar daar stond een auto langs de kant. Wij ook natuurlijk snel stoppen en uitstappen en daar zaten ze. Na een tijdje maar weer ingestapt. Reden de bocht om. Daar stonden heel veel auto's.

Wij ook maar weer uitgestapt. We zagen ze her en der zitten. De meeste nog vrij actief.

Ze hadden ook jongen. Dit was nog wel een heel klein dropje. Op onderstaande foto zie je rechts het kopje.

Bij het eerste groepje hebben we ook het geluid van de koala gehoord. Ze maken een laag brommend geluid.

Great Ocean Road

Langs de zuidkust van Australië ligt de Great Ocean Road. Deze gaat van Torquay naar Warrnambool en is 240 kilometer lang. De bouw van deze weg is vlak na de eerste wereldoorlog (1919) opgestart zodat de veteranen uit deze oorlog werk hadden. In 1932 was de weg klaar. Hij werd toen opgedragen aan alle slachtoffers van de eerste wereldoorlog.

We waren nog maar net begonnen aan de route toen Kees moest stoppen voor overstekend wild. Een grote koala stak rustig de weg over.

De Great Ocean Road is een geweldig mooie weg die voor een groot deel langs de kust loopt.

Een van de mooiste punten is wel de 12 Apostelen.

De naam is niet helemaal correct meer. Enkele van de Apostelen zijn al voor een groot deel in zee verdwenen.